Σε λίγες ώρες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρίσκεται στο Κάιρο για να συμμετάσχει στη Διάσκεψη για την Ειρήνη που διοργανώνει ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι. Η παρουσία του σε μια τέτοια σύνοδο κορυφής είναι απαραίτητο να συνδεθεί με τη διαχρονική προσήλωση της χώρας μας στην Ειρήνη και το Διεθνές Δίκαιο, καθώς με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζονται τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα αλλά και ο ρόλος της Ελλάδας ως πυλώνας σταθερότητας σε μια «ευαίσθητη γειτονιά» του πλανήτη.
Εκτός του Έλληνα πρωθυπουργού στη σύνοδο-πρωτοβουλία με αντικείμενο τη μείωση της κλιμάκωσης στη Λωρίδα της Γάζας και στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη μετέχουν σημαντικοί ηγέτες της Ευρώπης και του αραβικού κόσμου, η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζ. Μελόνι, ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος Μ. Αμπάς, ο πρίγκιπας διάδοχος του Κουβέιτ σεΐχης Μεσάλ αλ-Άχμαντ αλ-Σαμπάχ, ο βασιλιάς του Μπαχρέιν Χαμάντ μπιν Ίσα Αλ Χαλίφα και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Χριστοδουλίδης ενώ εκκρεμεί η παρουσία του Γάλλου Προέδρου Εμ. Μακρόν (αλλιώς η Γαλλία θα εκπροσωπηθεί από την υπουργό Εξωτερικών Κ. Κολονά). Η συμμετοχή του Τούρκου Προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν φαίνεται πως έχει ακυρωθεί τελεσίδικα ενώ δεν έχει αποσαφηνιστεί αν θα συμμετέχει με κατώτερη εκπροσώπηση η Τουρκία.
Η παρουσία Μητσοτάκη στην Αίγυπτο πρέπει να διακονεί την ειρήνη και μόνο, και αυτό να καταστεί σαφές στις συζητήσεις με τους συμμετέχοντες ηγέτες, ώστε να σταλεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Να μην περιμένουν, δηλαδή, η Ουάσιγκτον και το πολεμοχαρές σκέλος της δυτικής συμμαχίας μια Ελλάδα πρόθυμη να συμμετάσχει με οποιονδήποτε τρόπο σε πολεμικά σχέδια και στρατιωτικές επιχειρήσεις. Γιατί η επιβεβλημένη στήριξη στο Ισραήλ στην πρώτη φάση των εχθροπραξιών, όταν έγινε στόχος τρομοκρατών με θύματα αμάχους που διασκέδαζαν σε πάρτι ή περνούσαν ένα ήσυχο πρωινό στην οικία τους, συνεχίστηκε με την αναγνώριση του δικαιώματος του στην αυτοάμυνα και τώρα αιωρείται στον αστερίσκο «με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και με κύριο μέλημα την προστασία του άμαχου πληθυσμού της Γάζας και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας», όπως σημείωσε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο αλλά και στη συνέντευξη του στον ΑΝΤ1.
Και το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν το δικαίωμα στην άμυνα «τρακάρει» με το Διεθνές Δίκαιο και την προστασία των αμάχων. Ποια θα είναι τότε η θέση της χώρας μας; Θα δυσαρεστήσει τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς, παραμένοντας αταλάντευτη στη σημερινή στάση της, ή θα περάσει για δεύτερη φορά «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας»;
Η συμμαχία με το Ισραήλ κα οι πολύχρονοι δεσμοί με τους Άραβες
Οι εν ενεργεία συμφωνίες με το Ισραήλ σε επίπεδο άμυνας και ασφάλειας, ενέργειας και οικονομίας δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι έρχονται σε σύγκρουση με τις παραδοσιακές πολύχρονες σχέσεις φιλίας με τους αραβικούς λαούς της περιοχής. Όχι με τους τρομοκράτες, όχι με τους φανατικούς, όχι με τους υποστηρικτές της λύσης «στη βία απαντάς με περισσότερη βία» αλλά με τα εκατομμύρια συνανθρώπων μας που θέλουν να ζήσουν, να δημιουργήσουν και να ευημερήσουν σε συνθήκες σταθερότητας και ειρήνης. Άλλωστε αυτό πρέσβευε, αυτό «πωλούσε» η Ελλάδα επί μακρώ, ότι ήταν, είναι και θα είναι δύναμη σταθερότητας σε μια γειτονία με πολλούς παράγοντες αποσταθεροποίησης.
Μια τέτοια στάση, πέραν ότι υπηρετεί τη διαχρονική εθνική γραμμή, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για ασύμμετρες απειλές απ’ όσους επιθυμούν να συμπεριλάβουν και τη χώρα μας μέρος της σύγκρουσης των Πολιτισμών. Γιατί η Ελλάδα, όπως και όλος ο δυτικός κόσμος, αν βρεθεί αντιμέτωπη με τους ακραίους Ισλαμιστές θα είναι υπό αυτές τις ασύμμετρες συνθήκες.
Δεν θα βρεθεί στο πεδίο της μάχης απέναντι σε συγκροτημένο στρατό, όπου θα μπορούσε να ενεργοποιήσει τα «όπλα» της, τα f-16 και τα Rafal, τις νεότευκτες φρεγάτες και τα υποβρύχια αλλά θα εμπλακεί σε έναν ανταρτοπόλεμο μέσα στις πόλεις μας και με εχθρούς αόρατους μέχρι τη στιγμή που αυτοί θα αποφασίσουν να σκοτώσουν και να καταστρέψουν.
Οι εικόνες φρίκης από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τις αμερικανικές πόλεις που ζήσαμε και ξαναζούμε αποτελούν τα παραδείγματα που πρέπει να αποφύγουμε.
Οι Δίδυμοι Πύργοι, ο μαραθώνιος της Βοστώνης, το Μπατακλάν και το Charlie Hebdo, το αεροδρόμιο των Βρυξελλών, η Λιέγη, η Νίκαια και δεκάδες ακόμα «λουτρά αίματος» από τρομοκρατικές επιθέσεις παραμένουν στη μνήμη, με την Ελλάδα να έχει την τύχη να έχει αποφύγει τέτοια αιματηρά περιστατικά τις τελευταίες δεκαετίες. Και πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί αυτή η «ειρήνη των ελληνικών πόλεων» για να μην πάει στράφι και η προσεκτική εξωτερική πολιτική δεκαετιών.
