Ανατροπές και σαφή μηνύματα επεφύλασσε η δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών, στην οποία βέβαια ξεχώρισε μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές εκπλήξεις της μεταπολίτευσης, η νίκη του Χάρη Δούκα απέναντι στον Κώστα Μπακογιάννη για τον δήμο της Αθήνας. Την ίδια ώρα, η Νέα Δημοκρατία έχανε και τη Θεσσαλονίκη, αφού ο Στέλιος Αγγελούδης κέρδιζε καθαρά τον έχοντα το κυβερνητικό χρίσμα Κ. Ζέρβα, αλλά και τέσσερις από τις πέντε περιφέρειες που πήγαν στον δεύτερο γύρο.
Τη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις του μηνύματος της κάλπης του δευτέρου γύρου προσπάθησε να υποβαθμίσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη δήλωση του μετά τα αποτελέσματα. Αφού παραδέχθηκε πως «δεν ήταν μία ιδιαίτερα καλή βραδιά για τη Νέα Δημοκρατία» επισήμανε πως «τα πολιτικά συμπεράσματα ως προς την κατανομή των δυνάμεων των κομμάτων ουσιαστικά βγήκαν την προηγούμενη Κυριακή, την πρώτη Κυριακή», για να αποδώσει στη συνέχεια την ήττα των επισήμων υποψηφίων της που μονομάχησαν στις επαναληπτικές εκλογές στην «αντισυσπείρωση πολλών δυνάμεων απέναντι σε υποψήφιους της Νέας Δημοκρατίας. Στο κάτω – κάτω η Νέα Δημοκρατία πήρε 41% και όχι 51%. Και προφανώς το βήμα αυτό για πολλούς υποψήφιους που στηρίχθηκαν από τη Νέα Δημοκρατία, από το 41% στο 51%, δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολο». Ωστόσο, ακόμα και με τη λογική της δήλωσης του, φαίνεται η προσπάθεια επιδερμικής ανάγνωσης του αποτελέσματος, αν αναλογιστεί κανείς πως οι υποψήφιοι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη πήραν λιγότερες ψήφους απ’ ότι στον πρώτο γύρο αλλά και στις εθνικές εκλογές ενώ στις περιφέρειες οι γαλάζιοι υποψήφιοι αποδείχθηκε πως δεν είχαν διεισδυτικότητα στα «αδιάφορα» ακροατήρια των παρατάξεων που δεν μπήκαν στον δεύτερο γύρο.
Εύλογα θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως αν στην Περιφέρεια Αττικής για κάποιον λόγο ο Ν. Χαρδαλιάς αποτύγχανε να εκλεγεί, έστω και για λίγες ψήφους, στον πρώτο γύρο, πιθανώς λόγω «αντισυσπείρωσης» θα έχανε στον δεύτερο από τον Ιωακειμίδη. Και τότε θα μιλάγαμε για ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό μήνυμα.
Οι αρρυθμίες των «100 ημερών» και οι κεκαλυμμένοι εκβιασμοί
Είναι σαφές πως η ψήφος των πολιτών στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών σε όποιες περιφέρειες και δήμους χρειάστηκε, έκρυβε ένα μήνυμα αποδοκιμασίας προς την κυβέρνηση, ήταν μια αντικυβερνητική ψήφος που περίκλειε τη δυσαρέσκεια για τους τρεις πρώτους μήνες της νέας θητείας Μητσοτάκη αλλά και για τα όσα σημειώθηκαν την εβδομάδα που μεσολάβησε ανάμεσα στις δυο κάλπες.
Οι αποστροφές των κυβερνητικών στελεχών στις δημόσιες εμφανίσεις τους, που περιελάμβαναν κεκαλυμμένους εκβιασμούς είτε προς τους πλημμυροπαθείς για την «ταχύτητα των αποζημιώσεων» στη Θεσσαλία να ψηφίσουν Κ. Αγοραστό, είτε προς τους Χαλανδριώτες πως θα χάσουν το τρένο του ΕΣΠΑ αν ξαναψηφίσουν… ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Ρούσσο, εξόργισαν τους πολίτες, και όχι μόνο στις αναφερόμενες περιοχές.
Η πρώτη ήττα από το 2015
Ο πρωθυπουργός, παράλληλα, μίλησε τώρα και για την μεγάλη αποχή, η οποία μέχρι στιγμής μάλλον τον είχε ευνοήσει στις προηγούμενες κερδοφόρες για τον ίδιο εκλογικές αναμετρήσεις.
«Για όσους σπεύδουν να πανηγυρίσουν, βγάζοντας ενδεχομένως συμπεράσματα τα οποία δεν αντιστοιχούν στις πραγματικές πολιτικές ισορροπίες, να θυμίσω ότι είχαμε εθνικές εκλογές πριν από τρεις μήνες στις οποίες κατεγράφη με απόλυτη σαφήνεια η δύναμη των κομμάτων» έκλεισε ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος στους προέδρους του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη και ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κασσελάκη.
Ωστόσο δεν ενθυμήθηκε πως οι διαρροές για το «13 στα 13» στις περιφέρειες αλλά και η πολιτικοποίηση των μαχών στους μεγάλους δήμους μέσω χρισμάτων -ούτως ή άλλως γενικότερη η πολιτικοποίηση των αυτοδιοικητικών εκλογών έχει «γαλάζια» πατρότητα από το 1985- προήλθαν από το Μαξίμου και όχι από την Χαριλάου Τρικούπη ή την Κουμουνδούρου. Οι οποίες, παρεμπιπτόντως «πρόβαραν» άτυπα την «προοδευτική συνεργασία» στην Αθήνα, με την καθαρή στήριξη Ζαχαριάδη σε Δούκα και το δημόσιο «ευχαριστώ» του νεοεκλεγέντα δημάρχου στον ανθυποψήφιο του μετά το αποτέλεσμα.
Εννοείται πως η ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό δεν έχει αλλάξει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Όμως δεν παύει η χθεσινή λαϊκή ετυμηγορία να αποτελεί ένα ηχηρό «καμπανάκι» για τη διακυβέρνηση του αλλά και την πρώτη εκλογική ήττα του από την ημέρα που εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
