Από τις φετινές φορολογικές δηλώσεις και αναδρομικά για το 2023, οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πληρώσουν φόρο με βάση τον βασικό μισθό. Το τεκμαρτό ετήσιο εισόδημα υπολογίζεται επί 14 μεικτούς μισθούς.
Έτσι προκύπτει καθαρό εισόδημα 10.920 ευρώ. Το οποίο, για να το αμφισβητήσει κάποιος, θα πρέπει να παραιτηθεί του τραπεζικού απόρρητου, να δεχτεί να ανοίξουν όλοι οι λογαριασμοί του, ακόμη και να δηλώσει πού πήγε διακοπές κτλ, βάσει του ειδικού ερωτηματολογίου που θα πρέπει να συμπληρώσει. Στην ουσία θα πρέπει να προκαλέσει “έλεγχο”.
Η νέα λοιπόν αύξηση του βασικού μισθού στα 830 ευρώ μεικτά αναπροσαρμόζει και το τεκμήριο των ελεύθερων επαγγελματιών στα 11.620 ευρώ ευρώ. Δηλαδή το ελάχιστο που θα δέχεται η εφορία σαν εισόδημα ενός ελευθέρους επαγγελματία θα είναι οι μεικτές συνολικές αμοιβές του ανειδίκευτου εργολήπτη-υπαλλήλου.
Άλλωστε το υπουργείο υποστηρίζει ότι τα κέρδη των ελευθέρων επαγγελματιών δεν πρέπει να υπολείποντας του μεικτού ετησίου εισοδήματος των ανειδίκευτων υπαλλήλων. Άρα ο ελεύθερος επαγγελματίας εξομοιώνεται με τον μισθωτό εργαζόμενο….
Επομένως, για το τρέχον έτος τα κέρδη θα υπολογίζονται στα 11.620 ευρώ, όπως αυτά θα βεβαιωθούν με την κατάθεση της φορολογικής δήλωσης την άνοιξη του 2025. Και πάλι αναδρομικά για το 2024, όπως γίνεται και με τις φετινές φορολογικές δηλώσεις για τα εισοδήματα του 2023 και με έναν νόμο που ψηφίστηκε στα τέλη σχεδόν του έτους (περασμένος Δεκέμβριος).
Κατά συνέπεια, για τη φετινή χρήση οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πληρώσουν ελάχιστο φόρο, 1.356,4 ευρώ, από 1.202,4 για την περσινή χρήση. Εννοείται τα ποσά αυτά προσαυξάνονται με τα έτη άσκησης του επαγγέλματος, τον τζίρο τους σε σχέση με τον μέσο όρο του τζίρου του επαγγέλματος και τον αριθμό τον εργαζομένων.
Ο νέος τρόπος φορολόγησης που μας γυρίζει τριάντα χρόνια πίσω είναι ένα πισωγύρισμα. Είναι ένας εύκολος τρόπος να μαζέψει το κράτος χρήματα. Τις περισσότερες φορές που η Πολιτεία αποφασίζει να ασχοληθεί με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής υιοθετεί πολιτικές μονοδιάστατες και μυωπικές οι οποίες κυρίως εντάσσονται στο πλαίσιο μιας καθαρά εισπρακτικής λογικής.
Με άλλα λόγια η Πολιτεία αποδέχεται σιωπηρά ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή σε όλες τις εκφάνσεις της και επιλέγει έμμεσες και οριζόντιες πρακτικές φορολόγησης που τις εφαρμόζει σχεδόν πάντα στις ίδιες κοινωνικές ομάδες οι οποίες σε ένα μεγάλο ποσοστό είναι και οι πιο αδύναμες. Τότε το μέτρο είχε κριθεί ως αποτυχημένο μερικά χρόνια αργότερα. Τώρα;
Θα κριθεί για ακόμη μία φορά. Πάντως συνεχίζει να ισχύει το “ράβε ξήλωνε”……
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν.
Τα συμπεράσματα δικά σας….
Παναγιώτης Ράγγος-Φοροτεχνικός
