ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ! στο Θέατρο Τέχνης Kάρολου Κουν στην τελευταία πρεμιέρα της περιόδου 2022-23 και μόνο για 5 παραστάσεις στη σκηνή της Φρυνίχου.
Μια παράσταση των Γιάννη Καλαβριανού, Μαριάννας Κάλμπαρη, Βασίλη Μαυρογεωργίου
Οι τρεις συγγραφείς-σκηνοθέτες εξερευνούν, καθένας μέσα από την προσωπική του ματιά και μέσα από τη δική του πρωτότυπη ιστορία, τα όρια της φανερής αλλά και κρυμμένης βίας που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα. Της βίας που ελλοχεύει παντού και απειλεί ανά πάσα στιγμή να ξεπηδήσει και να μας κατασπαράξει.
Τα τρία μονόπρακτα που δημιουργήθηκαν ειδικά για την παράσταση, μολονότι παρουσιάζουν τρεις διαφορετικές και ανεξάρτητες μεταξύ τους ιστορίες, συνδέονται με την από κοινού επιλογή των δημιουργών τους να κινηθούν σε ψυχικά τοπία όπου η βία ξεπερνά όρια αμφιλεγόμενα και αποκτά εκφάνσεις σκοτεινές, περίπλοκες, άρρηκτα συνδεδεμένες με την εποχή μας. Σε καταστάσεις που δύνανται να προκαλέσουν αμηχανία οδηγώντας σε εκφράσεις του τύπου: «Ελάτε τώρα… υπερβολές!»
«Υπερβολές!» συνηθίζουμε να λέμε για ό,τι θεωρούμε ότι ξεπερνά τα όρια του «κανονικού», του «φυσιολογικού». Τι είναι όμως «κανονικό» ή «φυσιολογικό» και ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να το ορίσει; Είναι δυνατόν να μιλάμε για βία «κανονική» ή για συναισθήματα «υπερβολικά»;
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ (με σειρά παρουσίασης)
- «Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ θυμωμένος άνθρωπος»
Κείμενο-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη. Με την Κατερίνα Λυπηρίδου. Συμμετέχουν: Μαριάννα Κάλμπαρη/Μαριλένα Μόσχου
«Γύρισα στο πατρικό μου. Το μωρό έκλαιγε όλη μέρα. Και ο πατέρας μου ούρλιαζε.. Δε με ένοιαζε τίποτε. Ήθελα μόνο να πεθάνω. Ή μάλλον ήθελα να πεθάνει πρώτα εκείνο και μετά εγώ. Για να πεθάνω ήσυχη. Πόσο κακιά, πόσο αναίσθητη είσαι; σκεφτόμουν. Πόσο τρελή είσαι; έλεγε η μάνα μου. Κατέστρεψες τη ζωή σου. Γιατί; Για μια ιδέα; Για το θέατρο; Αφού στο είπα, δεν κάνεις για ηθοποιός…Και εγώ έκλαιγα.. Και το μωρό έκλαιγε, έκλαιγε με ασταμάτητους λυγμούς. Έσκυβα το κεφάλι και περίμενα. Τι περίμενα; Περίμενα κάθε λυγμός να είναι ο τελευταίος. Μέχρι τη μέρα που-»
- «O άνθρωπος της διπλανής πόρτας»
Κείμενο: Βασίλης Μαυρογεωργίου, Άγγελος Μπούρας. Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου. Με τον Άγγελο Μπούρα
Δεν σου κάνει εντύπωση όταν σε προσπερνάει στο δρόμο. Δεν τον παρατηρείς όταν κάθεται δίπλα σου στο λεωφορείο. Είναι ένας τυπικός , συνεπής, εργατικός άνθρωπος.
Δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα.
Μόνο τα καλύτερα έχουν να πουν γι’ αυτόν συνάδελφοι και γείτονες.
Πάντα με 5 αστέρια τον αξιολογούν οι πελάτες του.
Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
Παρακαλώ πολύ κλείστε την πόρτα όσο διαβάζετε τα χαρτιά θα περιμένω απ’ έξω, “πολλά συμβαίνουν στις μέρες μας”.
- «Πρώτη φορά συναντούσα άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο»
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννη Καλαβριανού. Με τη Δέσποινα Γιαννοπούλου
Βασικό συστατικό της ζωής σε οργανωμένες κοινότητες είναι η εμπιστοσύνη πως ο καθένας κάνει σωστά τη δουλειά του. Μπαίνουμε σε κτίρια, ταξιδεύουμε, τρώμε, νοσηλευόμαστε, γιατί έχουμε ατύπως συμφωνήσει πως κάποιοι έχουν κατασκευάσει, οργανώσει και ελέγξει όλα όσα εμείς θα χρησιμοποιήσουμε. Η άρση αυτής της εμπιστοσύνης, έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Μια γυναίκα, μητέρα ενός από τα θύματα των Τεμπών, λαμβάνει λογαριασμό νερού ύψους 2.750 ευρώ. Και πάει στην ΕΥΔΑΠ να δει τι μπορεί να έχει συμβεί. Και συναντάει έναν άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο. Και μία αφίσα με μια Καρυάτιδα. Μία ημέρα που ένιωθε αρκετά ζωντανή.
Η σπονδυλωτή παράσταση «Υπερβολές!» αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος του τριπτύχου πρωτότυπων νεοελληνικών κειμένων υπό τη θεματική «Βία παντού», που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης κατά την διετία 2021-23 με την υποστήριξη επιχορήγησης του ΥΠΠΟΑ.
Οι δύο προηγούμενες παραγωγές που δημιουργήθηκαν και παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο της «Βίας παντού» είναι το «Cry» σε κείμενο-σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου και το «Μοτέλ» σε κείμενο-σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου .
